หลวงปู่จันทร์ คัมภีรปัญโญ เกิดเมื่อ ปี พ.ศ. 2437 ที่บ้านจานเขื่อง ต. เขื่องใน อ. เขื่องใน จ.อุบลราชธานี เมื่ออายุย่างเข้า วัยแตกเนื้อหนุ่ม เป็นผู้ที่ชอบศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับเวทย์มนต์คาถาจากอาจารย์ ต่างๆ สนใจเกี่ยวกับตำรับตำรายาแผนโบราณ ตลอดจนวิชาหมอดู และเป็นของธรรมดา เมื่อสนใจในทางไหน ก็มักจะเก่งในทางนั้น ย่างเข้าวัยเบญจเพศ จึงได้เดินทางจากบ้านเกิดเมืองนอน ไปตั้งหลักฐาน ทำมาหาเลี้ยงชีพอยู่ที่จังหวัดสระบุรี โดยเดินทางด้วยเท้าจากจังหวัดอุบลฯ จนถึงนครราชสีมา แล้วจึงขึ้นรถไฟจากโคราชไปเมืองสระบุรี ประกอบสัมมาอาชีวะอยู่สระบุรี มีหลักฐานครอบครัวเป็นปึกแผ่นโดยยึดอาชีพที่ถนัดคือ ดูหมอแผ่นผ้า รักษาผู้ป่วย ทำน้ำมนต์สเดาะเคราะห์ ใช้ชีวิตอยู่ในเพศฆาราวาสจนอายุได้ 58 ปี เกิดเบื่อความชุลมุนวุ่นวายของสังคม เพราะแต่ละคนที่ไปให้ดูหมอ ตรวจ ดวงชะตาให้ล้วนแล้วแต่มีวิถีชีวิตวุ่นวาย แก่งแย่งชีวิตชิงดีชิงเด่น ท่านจึงตัดสินใจออกบวชเป็นพระภิกษุจันทร์ที่วัดในจังหวัดสระบุรีนั่นเอง และพระอุปัชฌาย์ตั้งฉายาให้ว่า ? คัมภีรปัญโญ!!

พระภิกษุจันทร์ คัมภีรปัญโญ ปฎิบัติศาสนกิจ และศึกษาพระธรรมวินัยจากอาจารย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังหลายสำนักจนเป็นที่แตกฉาน และในขณะเดียวกันท่านก็ได้เล่าเรียนวิชา เวทย์มนต์คาถาควบคู่ไปกับพระธรรมวินัยด้วย
ในปี พ.ศ. 2500 ทางวัดบ้านจานเขื่อง ต.เขื่องใน อ.เขื่องใน จ.อุบลฯ อันเป็นบ้านเกิดเมืองนอนของท่านหลวงปู่เกิดขาดแคลน พระภิกษุ-สามเณร ญาติโยมที่บ้านจานเขื่อง จึงได้แห่ขบวนพากันมานิมนต์ท่านหลวงปู่จันทร์ไปเป็นเจ้าอาวาส ในที่สุดท่านหลวงปู่ก็ได้กลับมาบูรณะวัดวาอาราม ที่บ้านเกิดของตนเอง ตลอดเวลาท่านได้ปรับปรุงก่อสร้างกุฎิ วิหาร ซุ้มประตู กำแพงรอบวัด โดยรื้อของเก่าที่ชำรุด ปรักหักพังทั้งหมด แล้วบูรณะขึ้นมาใหม่เพื่อให้แข็งแรงทนทาน เป็นมรดกตกทอดคู่กับพุทธศาสนาสืบต่อไป โดยไม่เห็นแก่ความเหนื่อยยากลำบากเลยแม้แต่น้อย เมื่อสร้างทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้เป็นปูชณียสถานภายในวัดเป็นที่พอใจแล้วท่านหลวงปู่ก็ได้สร้างเจดีย์ขนาดใหญ่ไว้สำหรับบรรจุกระดูกของตัวท่านเองเมื่อถึงคราวที่จะมรณภาพ
ต่อมาเมื่อปี พ.ศ. 2515 หลวงปู่จันทร์ได้มีโอกาสไปเห็นวัดร้างแห่งหนึ่งเป็นวัดสมัยขอม ร้างมาหลายร้อยปีแล้วยังคงเหลือแต่ซากปรักหักพังทิ้งไว้พอให้รู้ว่าเป็นวัดเท่านั้น วัดนี้ชาวบ้านแถบนั้นเรียกว่า ? วัดหนองพี่ หนองน้อง? อยู่เส้นทางสายยโสธร ? เขื่องใน ขึ้นกับตำบลยางขี้นก อ.เขื่องใน จ.อุบลฯ เนื่องจากถูกทอดทิ้งมานานหลายร้อยปี จึงกลายสภาพเป็นดง ป่าวัชพืชนานาพันธุ์ขึ้นเต็มไปหมด และเป็นที่เล่าลือกันว่าผีดุมาก จึงไม่ใครกล้าเข้าไปแตะต้องของทุกอย่างในป่านี้แม้แต่ไม้ฟืนแห้งๆ ก็ไม่มีใครกล้าไปเอาเพราะกลัวผี ท่านหลวงปู่จันทร์ คัมภีรปัญโญ พัฒนาเสียโล่งเตียน จดทะเบียนขึ้นต่อกรมศาสนาเป็นที่ถูกต้องเรียบร้อยเมื่อปี พ.ศ. 2519 โดยมีเนื้อที่บริเวณวัดทั้งหมด ประมาณ 25 ไร่ เป็นวัดสมบูรณ์แบบ มีศาลาการเปรียญ กุฎิ วิหาร ความจริงเนื้อที่ทั้งหมดที่หลวงปู่บุกเบิกถากถางในการสร้างวัดนี้ประมาณ 50 ไร่ แต่ท่านหลวงปู่ได้มอบให้แก่ค่ายลูกเสือไปเสีย 25 ไร่
ท่านหลวงปู่จันทร์ คัมภีรปัญโญ วัดหนองสองพี่น้อง อ.เขื่องใน จ.อุบลฯ ท่านทำน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์มาก สามารถเสกเป่าให้ผู้เจ็บป่วยหายได้ดังปาฎิหาริย์ ท่านมีอาจารย์องค์หนึ่งชื่อ หลวงปู่ห่าน วัดนาคำใหญ่ ตำบลนาคำใหญ่ อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี หลวงปู่ห่านเป็นลูกศิษย์สายสำเร็จลุน เดิมชื่อห่าน นามสกุล พื้นผา เกิดเมื่อวันที่ ๒๕ เมษายน พ.ศ ๒๔๓๑ ตรงกับวันพุธที่ ๑๕ ค่ำ เดือน ๕ ปีชวด ณ วัดนาคำใหญ่ ตำบลนาคำใหญ่ อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี หลวงปู่จันทร์ อธิษฐานจิตปลุกเสกเหรียญอาจารย์ท่านรุ่นหนึงสร้างอภินิหารมากมาย